چه خواهد کرد بعد از این زمین و آسمان بی‌تو            سراسر زخمۀ مرگ است آهنگ زمان بی‌تو

من و بی‌اختیار این اشک جاری در هوای تو            من و این کودک هر لحظه در هر سو دوان بی‌تو

بیا تکبیرگویان بند از دست زبان وا کن            که از این بغض حزن‌آلود بند آمد زبان بی‌تو

ز جا برخیز راهی نیست، هم رسم وفا این نیست            که ما باشیم سوی مسجدالاقصی روان بی‌تو

نشان دادی که هر نصری من الله است نصرالله            چگونه جان نصراللهِ حق یابد نشان بی‌تو

به سرمنزل رسیدن بی امیر کاروان سخت است            ولی هیهات از رفتن بماند کاروان بی‌تو

به ساحل می‌برد ما را نسیم لطفت ای دریا            نخواهد ماند این کشتی بدون بادبان بی‌تو

غروب ضاحیه، گلدسته‌ها، فریاد حزن‌آلود            چه آشوبی‌ست اینجا لحظۀ سرخ اذان بی‌تو

ابومهدی، هنیّه، حاج قاسم، مغنیه، چمران            نمی‌شد جمع آن‌ها جمع سید! بی‌گمان بی‌تو